اعظم خواجه اف - خجسته

می زند هر دم به زخم ما نمک

آه از ترفند این عیّاش پیر

می نگردد از خون تاجیک سیر

ملکنعمت نعمتزاد

ای  ملّت  من سرشک  تا  کی  ریزی،

وقت است  که  با جوش زماان  آمیزی.

شد لحظه ئ آن که  خویش را  بشناسی،

ای  شیر،  چرآ  به  این  سگان  نستیزی؟

بهروز ذبیح الله

چه ماتم است در این روزگار در کابل

سپاه فتنه نمود انفجار در کابل

صفیر صلح وطن را گلوله می بندی

پرتو نادری

به ابولقاسم فردوسی ، به آن نیای بزرگ شعر فارسی­ دری حماسه­ سرای  بزرگ جهان ، به آن روح بزرگ که تخم سخن پراگند در کشتزار فر هنگ و کاخی بر افراخت از سخن که آن را از گذشت روزگاران و باد و باران گزندی نیست